Aquaduct 8c - Nasıl Oldu Bu!

İlk defa 2018 Mart ayında Sarpedon'u çıktıktan sonra hamlelerine baktığım bu rotayı parmak sakatlığımdan dolayı başka bir zamana bırakmıştım. Bir sonraki kış Datça'da geçtiğinden yine fırsat olmamış ve nihayet 2020 yılının Nisan-Mayıs ayları gibi rotaya yoğunlaşma fırsatı bulmuştum. Hemen hiç diz takması olmayan, bol delik tutuşlu ve çok kısa sert yapısıyla stilimin oldukça dışında bir rota olsa da Geyikbayırı'nın simgeleşmiş Trebenna Sektör'ünün kalbinde yer alan ve bölgenin de eski rotalarından olan bu hattı çıkmak hep istediğim bir şeydi. 

Rota 30 metre civarında olsa da asıl 8c lik kısım son 5-6 metre. İlk ip boyu yeni başlayanları tırmanıştan soğutan bir acayip 6b+ ve devamında çok garip istasyona gidiş hamlesiyle yine oldukça kıl bir 7b+ sonrasında ise 7 hamlelik çok sert bir tırmanış ve 6 hamlelik sıkı bir tırmanışla son cebe gidiş. Genel olarak 8c lik kısımda kolay hamle diye bir şey olmasa da 2 hamle özellikle rotanın kilidi ve ya var ya yok hamleler. İlki o eğimde çok iyi olmayan ayaklardan ve sağ el tek parmak bir delikte uzun bir hamleyle sol el slop kötü bir tutamağa gidiş. Bu hamleyi anlamak, kabullenmek, yapmak ve sonra yerden temiz gelip yapmak epey bir vaktimi aldı. Bu hamleden sonra ise rotanın net kilidi diyebileceğim sola doğru sağ elle 2 metrelik dev bir çapraz atlama hamlesi. Bu atlamaya başka bir seçenek aradıysam da diğer tüm çözümler bana daha güvensiz göründü. Bu iki metrelik atlama olayı da zaten normalde aklıma gelebilecek bir çözüm değildi. Mümin Karabaş sağ olsun benim debelendiğimi görüp 'ya ben atladım denesene' deyince Ya Allah deyip şahlandığım tutamağı yakaladım ve bir çözümün bu kadar akıl dışı görünüp bu kadar da yapılabilir olabileceğini görmek beni şaşırttı. Çözümüm bu net ama sıfırdan gelip bu atlamayı yapacak gücü kollarda bulabilecek miyim?

Geçen bir kaç hafta boyunca bu son atlamaya kadar olan kısma gelip düştüm durmadan. Yavaş yavaş elim tutamağa yaklaşıyor, değiyor, lan tutar gibi oldum derken bunaltıcı sıcaklardan fırsat bulup denediğim bir seferde tutamağı yakaladım ancak vücut kontrolümü sağlayamadığımdan düştüm. Sonrasında ise aşırı sıcaklardan rotayı adam akıllı denemek pek mümkün olmadı ve bu atlama sağ bileğimde şişmeye sebep olduğundan denemeleri sonlandırdım. Yaptığım en iyi deneme burada.

Büyük Atlama İçin Gerilirken. Foto: Damiensusu

Ve Atlayıp Yakaladığım Tek An:) Foto: Damiensusu

Sonrasında Yaz aylarında Geyikbayırı'ndan ayrılıp İstanbul'a çalışmaya geldim ve 5 ay kadar çalıştım. Haftada bir bazen iki haftada bir tırmanışa gidip formda kalmaya çalıştım. Kasım 15'te Tugay Elbasan'ın ve Çağatay'ın davetiyle önce Kaynaklar sonra Datça ve en son Geyikbayırı'nda son bulan 8 günlük bir maceraya başladık. Antrenmanlı ve formda gidip projelerimi çıkmak istesem de hazır giden araba buldum gideyim kafasıyla çıktığım bu yolda Kaynaklar'da fena hissetmesem de Datça'da tam bir leştim. 8a rotada kıçımı kaldıramıyorum. Tugay ise maşallah formunun zirvesinde bize moral oluyor. Neyse son 3 günü Geyikbayırı'na ayırdık. Hava muhteşem. Serin ve güneşli. Rüzgar yok ama kimin umrunda. İlk tırmanış günümüzde ekibi Trebenna'ya gitmeye ikna ettim. Tabi aklım Aquaduct'ta. Ne olursa olsun rotayı gelmişken denemek, bir dahaki gelişim için kas hafızamı diri tutmak istiyorum. Freedom is a Battle ile bir hasret giderdikten sonra daldım Aquaduct'a. 7b+ lık kısmı hemen hemen hatasız geçtim. İnanamıyorum vücudumun hamleleri bu kadar iyi hatırlamasına. Ayağım sanki kendiliğinden basıyor, vücut kendiliğinden konum alıyor. Neyse 8c nin ilk uzun hamlesini yapıp tek klibini attım. Yok artık düşmem lazım. Monoyu aldım sloba şahlandım ve tabi ki tutamadım. Gözlerim parlıyor diyorum sanki 5 ay önce bıraktığım gibiyim. Hemen toparlanıp önce 1. sonra 2. kilidi tekrar yaparak hatırladıktan sonra aşağı indim. Hamleleri bu kadar hızlı hatırladığım için çok sevinçliyim. İyi bir dinlendikten sonra tekrar rotaya dalıp ilk kilidi geçtim ve uzun hamlesinden düştüm. Bu son atlamaya kadar rota 8b civarı ve buraya kadar temiz geldiğime inanamıyorum. Demek ki Kaynaklar ve Datça'daki tırmanışlar tekrardan forma girmemi sağlamış. Bu ikinci denemeden sonra yarın dinlenip 3. ve son gün gelip rotayı denemeye karar verdim. Çünkü çok iyi biliyorum ki bu rota iki gün üst üste denenecek rota değil benim için. 

Geyikbayırı'nın doğasının tadını çıkarıp emniyet almakla geçen bir günün ardından geldik tekrar rotanın dibine. İlk deneme alışıldığı gibi rezalet. Daha ilk kilitte düştüm. Neyse ısındım en azından deyip bir 50 dakika sonra yeniden denedim. Damien'i de çağırmıştım dronuyla, sağ olsun o da çekim yapacak. Dedim ki sadece fotoğraf çek çıkınca kullanırım. Nereden bileyim rotayı şimdi çıkacağımı:) Temiz çıkış dronla videoya alınsaydı muhteşem olurdu ama olsun Çağatay sağ olsun yerden çekmiş. 

Ben tırmanışa başladım her şey aynı 7b+ dan sonra dinleniyorum. Fazla da dinlenemedim Damien dronu boşuna uçurmasın diye. Daldım 8c'lik kısma. İlk kilit monoya işaret parmağımı sokup patladım sloba. Tam doğru yerini tuttum güzel. Sağ burun takıp sağ elimi slobun yanındaki krimpe aldım. Burun çok iyi oturdu ama krimpe bir türlü yerleşemedim. Bir iki düzeltmeye çalıştım baktım tam istediğim gibi olmuyor tırmanışa devam ettim çünkü bu tutamaklarda zaman kaybetme lüksüm yok. Soldaki iki parmak slop deliğe uzandım. Son atlama için gücü bu kötü tutuştan ve ayaklardan alıyorum. Havanın serinliğinden midir nedir bu sol el delik tutuşu çok iyi hissettirdi ve tutamağa atladım. Hayda bir baktım tutamağı tutmuşum. Tutmayı bırak kontrollüyüm de. Rotayı parça denerken bu tutamağa atlayıp tam tutamasam da vücudu bir silkeleyip tutuşu düzeltiyordum ama baktım şimdi tutuşu düzeltecek güç kalmamış. Ufak bir tereddütten sonra ne olacaksa olsun deyip bir bisiklet hareketiyle yukarı uzandım ve bundan sonrasını böğürerek bitirdim rotanın. Bağırıyorum 'Lan nasıl oldu bu!' Bu kadar formsuz başladığım bir tırmanış gezisini bu kadar iyi bitirdiğime inanamıyorum hem de iki hamlede tereddüt etmeme rağmen. Tırmanış bir kez daha ne kadar öngörülemez olduğunu göstermiş oldu. Bakalım daha neler olacak. Rotayı çıkmamda emeği olan tüm arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.

Son Hamle. Foto: Damiensusu

Rotanın temiz çıkışı ve kutlaması: