Furkan Akkaya

Sarpedon 8b+, Geyikbayırı. Turkey. Foto: Mert Benekli

15 Mayıs 1989'da İstanbul'da doğdum. İlk, orta, lise derken geldim üniversiteye. Her ne kadar okumayı sevsemde, iş hayatının bana göre olmadığına çoktan karar vermiştim. Sabah kalkılıp işe gidilen, hafta sonu çekilen hayatlarla aramda yüksek dozda uyumsuzluk hissediyordum. Üniversitede başladığım ninjitsu sporunu tur bisikletçiliği izledi. 2013 ve 2014 yıllarında İstanbul-Srebrenica(Bosna Hersek) arasında yaptığımız bisiklet turları ile ilgili bilgileri buradan bulabilirsiniz.

2013 yılının başlarında Marmara Besyo'da okuyan kardeşim Abdullah Tarık'ın anlatmalarıyla merak saldığım tırmanışı ilk defa Beykoz'daki tırmanma duvarında izlemeye gittim. Doğan Palut gel sen de dene deyince kendimi tutamaklarda barfiks çekerken buldum. Teknik sıfır tabi. Düz duvarı çıkabilsemde eğimlide patladım. Doğan Hoca yeteneklisin devam et dedi. Bakalım dedim. Mayıs'ta Ytü Dağcılık Kulübüyle Karakayalar'a gidip ilk defa kayaya dokundum ve heyecanım artmaya başladı.

Karakayalar'da kayaya ilk dokunuşum. Tepeden emniyet candır.

Gel zaman git zaman bisiklet sporunun tekdüzeliğinin beni sarmadığını gördüğümde 2013 bisiklet turu dönüşünde tırmanışa başlamaya karar verdim ve Eylül'de Marmara Üniversitesi duvarına gitmeye başladım. Çamlıca'dan Beykoz'a haftada üç gün bisikletle gidip geliyorum. Training mode:on yani. Bir yandan da okulda 7. yılım olmuş onu bitirmeye uğraşıyorum. Salonda kısa, uzun, ipli, ipsiz ne varsa saldırıyorum. Tavan geçişli duvarda beyaz bir rota vardı 8+, taktım ben bu rotaya. Projeye bağladım ve bağıra çağıra çıktım. 5 aylık bir tırmanışçıydım daha. Tabi kayada 8+ çıkmak için bir yıl daha gerekecekti.
Ocak 2014'te Mudadosk ile Geyikbayırı'na giden kardeşimin peşinden ben de atladım gittim Antalya'ya. Zaten gider gitmez kışın parlayan güneşine, eteklerine kapanmış ormanlarla güzeller güzeli Geyiksivrisi'ne, turuncu enfes kayasına ve her milletten tırmanışçı bulunan ortamına bayıldım Geyikbayırı'nın. İlk gittiğim sektör olan Mağara'yı ve onun manzarasını unutamam. İlk 7(6b) derece ilkgörüş(onsight) tırmanışımı da bu sektördeki uçan teneke rotasında yaptım. Geyikbayırı'nın ilk açılan rotasıymış ve açanlar külüstür arabalarının ismini vermişler rotaya:) Girişte kendimi zorlayıp kalanını da ayak açarak çıktığım bu rota benim için özeldir. Gariptir hala o girişi nasıl geçtiğimi tam hatırlamıyorum, hatta düşüyorum orda bazen:)

Uçan Teneke. İstasyon klibini yaparken.

İlk projem de hemen onun birkaç rota solunda olan Ashman 7+(6b+) idi. Krimpli giriş ve geniş hamleler ile sonlanan rotayı bağıra bağıra çıktım. 4-5 deneme aldı sanırım. 15 gün süren bu ilk gelişimde ben bu işi yapacağım dedim ve bir daha gelmek üzere döndüm.
Tabi o gazla antrenmana saldırınca ilk parmak sakatlığımla tanıştım. Yüzük parmağı tendon zedelenmesi. Aylarca geçmeyince atele aldım parmağı anca toparlayabildim. Tırmanışı bırakmadım tabi. Parmağı sarıp diğer parmaklarla antrenmana devam ediyorum. 
Mayıs 2014'te gittiğim Kaynaklar Tırmanış Festivali'nde birader ve Ozan Palut'la Running Free 8-(6c+) rotasını çalışmaya başladık. Diyorum artık bir 8- çıkmalıyım. Ozan tabi bizden önce çıktı rotayı, adamın kaya tecrübesi bizden fazla. Ben de ikinci gün rotayı çıkabildim ve 8'ler kulübüne girmiş oldum:)
Kaynaklar'dan Kütahya Dumlupınar Ünv.'ne geçip Koçfest Ünv. Arası Spor Tırmanış Yarışması'na katıldık. Bu benim ilk yarışmamdı ve yağış altında ıslak tutamaklarda yapılan eleme turunda bağıra çağıra 10. oldum. Sonra herkes finale kaldı dediler ve finalde rotayı fazla hayalperest okuduğumdan şakladım tabi. Tecrübesizlik. 

Finalde uçan tekme atarken.

Bu arada okul bitti ve tabi ben bir işe girmeyi düşünmüyorum bile. Ne olursa olsun sevdiğim şeyi yapacağım diyorum. Eylül 2014'te Petzl Rock Trip Geyikbayırı, Çitdibi, Olimpos üçgeninde düzenlendi. Biradere dedim ben gidiyorum, dünyanın en iyileri ayağımıza geliyor gidip görmem lazım. Borç filan bulup gittim Antalya'ya. Bu gidişimde vidyolarını izlediğim bir sürü tırmanışçıyı izleme fırsatı buldum ve  Olimpos Cennet Sektör'de ilk 8(7a) derecem olan The Trooper rotasını 2. denemede çıktım. Olimpos'a da hasta oldum. Bu tırmanış beni ne güzel yerlerle buluşturuyor böyle.

Cennet sektör.

İstanbul'a döndüğümde antrenmanlara devam edip 2015 Ocak'ta bu sefer uzun kalma niyetiyle tekrar Geyikbayırı'na geldim. Sanırım daha ikinci tırmanış günümde Anatolia Sektör'de ilk 7+/8-(6c) (Fiesta) ardından ilk 8-(6c+) rotamı(Kapt'n Kırk) ilkgörüşte çıktım. Vay anasını boulder antrenmanları çok işe yaramış.

Ayrıl da Gel, Kapt'n Kırk 8-

Aynı ay ikinci denemede Sarkıt Sektör'deki Zalia 8+(7a+) rotasını çıkmayı başardım. Şubat'ta da Mevlana Sektör'de ilk 8 derece ilkgörüş tırmanışımı yaptım (Bartabas). Alev aldım. Mart ayında ise ilk 8+/9-(7b) rotam olan Posaidon'u ikinci denememde çıkabildim.

Zalia 8+. Doğru düzgün ilk tırmanış fotolarım. M.Turgut Büyükpoyraz sağolsun. Cumar olmadan Turgut'u oraya nasıl çıkardığımızı hiç sormayın.

Artık bir 9-(7b+) denemem lazım deyip neredeyse bütün 8 ve 8+ ları çıktığm Dragon Sektör'deki Red Dragon rotasına saldırdım. Dur bakalım bu öyle hemen çıkılacak gibi değil. Ölümüne yüzey ama enfes bir rota. Eğimli monolu giriş, yüzeyde çapraz geçişler ve sloplu bitiş. 3. günde bu rotayı da hayvana bağlayarak çıkabildim. Benim için her zaman özel bir rotadır. Bu gidişimde(2014-15 kış) 2 ay kaldım ve ilk 8+, ilk 8+/9-, ilk 9- mi çıkmış oldum.
Antrenmanlar ve ufak kaya tırmanışlarıyla geçen yazın ardından tur bisikletimi satıp Geyikbayırı'na döndüm. Kafamda ilk 9(7c) çıkışımı yapmak var. Sanırım bendeki özel yerinden Mağara Sektör'e gidip oradaki Selamunaleykum rotasını denemeye başladım. Nasıl olduysa bu rotanın kolonetli kilidini bir türlü çözemedim ve 3 haftaya yakın denedim rotayı. Hatta bir ara İstanbul'a gidip geldim. Aşağıda akıyorum ama kilide gelince aşırı zorlanıyorum ve bir türlü kolay bir çözüm de bulamıyorum. Derken azmimin önünde duramadı tabi ve ben rotayı Aralık 2015'de çıktım.

Selamunaleykum 9. Çok uğraştırdın be.

Acaba 9 derece benim için çok mu zor derken Ocak 2016'da denemeye başladığım Sarkıt Sektör'deki High Hopes 9+(7c+) rotasını ikinci günde ve 4. denememde çıktım:) Bu çıkış benim için önemlidir çünkü selamunaleykum rotasını neredeyse 20 denemede çıkmama rağmen bozulan moralime inat daha zor bir rota denemiş ve çok daha hızlı çıkmıştım. Bu da rotanın derecesi kadar stilinin de bana uymasının ne kadar önemli olduğunu anlamamı sağladı. Tırmanış sürprizlerle dolu harika bir spor. 2015-2016 kışında 3 ay kadar kaldım ve bol bol 9, 9+ çıktım, denedim.
Ve Nisan 2016. Çoktan dönsemde giden bir araç bulunca dayanamadım atladım ve bir haftalığına Geyikbayırı'a gittim. Fena sıcak. Victor'u aradım ve birlikte onun projelerini denemeye başladık. Öğle güneşi gelene kadar Left Cave Sektör'deki Junimond 9+ ve öğleden sonra Trebenna Sektör'deki Pumping on Big Mother's Breast 9+ rotalarını deniyoruz. Derken son gün geldi ve nasıl olduysa Junimod'u ikinci denememde çıkabildim. Sevinçliyim tabi. Güneş gelince Trebenna'ya geçtik ve ben bir umutla Pumping on Big Mother's Breast 9+ rotasına bir deneme yaptım. Ne de olsa kaç gündür hamleleri biraz olsun oturtmuştuk. İlk denemede rotayı çıkamadım ama kilide bir çözüm bulup ikinci denememde bu rotayı da çıktım. Yani 2. ve 3. 9+ rotamı aynı gün çıkmış oldum. Diyebilirim ki bu gün artık tırmanışta farklı bir seviyeye geldiğimi hissettiğim gün oldu. 

Junimond 9+(7c+) sonrası sevinç.

Yine aynı ayda Kaynaklar'da Duygu Haug'un tırmanışını izledikten sonra ilk 9-(7b+) gözlemli (flash) tırmanışımı yaptım(Keçiler Cehenneme rotası) ve bir ay sonra Mayıs 2016'da Datça'da ilk 9- ilkgörüş tırmanışımı yaptım(Il giardino del sirena rotası). Bu arada Datça'yı ve inanılmaz kalite ve güzellikteki kayasını da görmüş oldum. 

II giardino del sirena 9- ilkgörüşte çıkarken. Kendi yaptığım dizliklerle. Foto: Elif Tosun

2016 yazında ne zamandır uzun süreli gitmeyi istediğim Aladağlar'a gittim ve 6 hafta kaldım. Apayrı bir ruhu ve tırmanış tarzı olan bu bölgede bolca tırmandım. Tamamen yanlış anlamayla girdiğim Hulk Hogan 8a(9+/10-) rotasını ki ben Semazen 9(7c) sanmıştım birkaç günlük emekten sonra denemeye devam ettim ve Eylül 2016'da son tırmanış günümde çıkmayı başardım ve hemen ardından Semazen'i de temiz çıktım. Tam bir tatmin olmuşlukla Aladağlar'dan ayrıldım.

Hulk Hogan 8a kilitte.

Hulk Hogan 8a. Podyum Sektör'ün insafsız eğimi.

Aladağlar'dan bir ay sonra Ekim 2016'da Datça'ya gidip bir ev ve motosiklet kiralayıp tam iki ay çılgınlar gibi tırmandık. Bu iki ayda bir çok rota çıktım ve Kasım 2016'da ilk 10-(8a+) rotam olan Keurban'ı tırmandım. 6-7 gün ve 10 deneme süren bu 45 metrelik kolonet savaşını kazanabildim. İstasyon klibini yaparken içimden geçenleri unutamam: Allah'ım 10- çıktım! Nedense 10'lu dereceler bana hep ulaşılmaz görünmüştü ama işte daha tırmanışa başlamamın 3. yılında ilk 10- çıkışımı yapmıştım:)

Keurban 10-

2016 yılı tırmanışımda en çok sıçrama yaptığım yıl oldu. Gerek ilk çıktığım derecelerle gerekse onsight ve flash dereceleriyle epey yol aldım.
2 aylık Datça macerasından sonra çok özlediğim Geyikbayırı'na geçtim ve bir 4 ay da burada kaldım. Datça'daki tenha sektörlerden sonra burası iyi geldi. İlk 10(8b) derecemi de çıkmak istediğim bu sezonda Geyikbayırı'nın en çok çıkılan 10 derece rotası  Olympos Games'i denemeye başladım. Daha ikinci denememde kilidi çözünce ben bunu çıkarım deyip rotaya yoğunlaştım. Şubat 2017 rotadaki 3. gün ve 6. denememi hiç unutamam. Kilide girdim, her hamlemde sektördeki herkes coşuyor ve beni destekliyor. Kilidin son zor hamlesinden düştüm ama aynı gün bir sonraki denemede rotayı çıktım. Aynı gün kamptaki herkes projesini çıktı. Unutulmaz bir gündü.

Olympos Games 10. Foto: Ben Crowford

Ve sakatlık geldi. Akdeniz Üniversitesi'nin boulder duvarında antrenman yapmaya gittim ve 6 aydır plastiğe dokunmayan antrenmansız parmaklar ilk antrenmanda şakladı, Yine yüzük parmak tendonu. Tam sezonda hem de Türkiye Şampiyonaları başlamadan hemen önce böyle bir şey olması gerçekten can sıkıcıydı. Parmağı sar tırmanışa dikkatle devam. Mümkün olduğunca krimp tutmuyorum. Ve Mart 2017'de Trebenna Sektör'deki No Money No Dance 9(7c) rotasını ilkgörüşte çıktım.
O ara Isparta'da lider tırmanış Türkiye Şampiyonasına Antalya'dan arabayla arkadaşların gideceğini öğrenip takıldım peşlerine. Lisansımı filan da ayarladım tabi. Eleme ve yarı final rotalarını Top'ladığım yarışmayı 4. bitirdim. Güzel bir tecrübeydi ama insan tam performansla yarışamayınca canı sıkılıyor biraz. O parmakla Geyikbayırı sezonunu bitirip Çüdak Tırmanış Festivali'ne Adana'ya geçtim. Nasıl olduysa buradaki yarışmayı kazanıp ilk madalyamı aldım ve bir de 80m ip kazandım.

Çüdak 2017 Final Rotası

Yazın, bir sonraki sezon İspanya'ya gitmeyi planladığımdan sıkı antrenmanlara başladım ancak nasıl olduysa yine sakatlandım. Hem de iki parmağım birden. Daha yeni sakatlıktan çıkmış biri olarak canım aşırı sıkıldı. Barfiks bile çekemiyorum. Ben de kendimi iple erişim işlerine verdim ama ilk kez aklımdan tırmanışı bırakmak geçti. Derken Eylül 2017'de ben bu durumdayken Tugay Elbasan'ın aracılığıyla Chesecake Moda firması ve AKUT Spor Kulübü bana sponsor oldu. Böylelikle ilk sponsorumu bulmuş oldum. Her türlü tırmanış giderimin karşılanması üzerine anlaştık ve ben resmen profesyonelliğe adım atmış oldum. Geyikbayırı'nda aylarca çadırda kalıp sırf sevdiğim işi yapmak için sürünürken şimdi tırmandıkça para mı kazanacağım? Hayat ilginç. Sonrasında İspanya maceralarımızı bu blogtan okuyabilirsiniz.

https://furkanakkaya.blogspot.com/2018/02/ispanyada-trmans-dolu-bir-ay-1-siurana.html
https://furkanakkaya.blogspot.com/2018/02/ispanyada-trmans-dolu-bir-ay-2-oliana.html
https://furkanakkaya.blogspot.com/2018/02/ispanyada-trmans-dolu-bir-ay-3.html

İspanya sonrası ekipten ayrılarak Fas'a gitmeye karar verdim. Hem tırmanış yaptım hem seyahat ettim.

Todra Gorge, Fas.

Fas'ta geçirdiğim üç hafta boyunca Geyikbayırı burnumda tüttü. Artık iyice iyileşmeye başlayan parmaklarımla sezona dalıp aklımdaki rotaları çıkmak istiyordum. Nitekim Türkiye'ye dönünce ailemin yanında 3 gün geçirip direk Geyikbayırı'na gittim. Bir kaç haftalık adaptasyondan sonra Sarpedon 10+(8b+) rotasını denemeye başladım. Ocak 2018'deki çıkış hikayesi bu blogda.

https://furkanakkaya.blogspot.com/2018/03/sarpedon-8b.html

Sarpedon'u çıktıktan sonra özgüvenim yerine geldi ve tekrardan antrenmanlara başladım. Küllüin Sektör'deki Külkedisi 10+, Sarkıt Sektör'deki Over the Top 10+ ve Trebenna'daki Aquaduct 10+/11- (8c) rotalarını deniyorum ve hepsini yakında çıkacağıma eminim. Derken yine sakatlandım. Şaka gibi. Yaklaşan yarışma sezonu ve havaların da aşırı yağışlı gitmesiyle ben de sık sık Akdeniz Üniversitesi'ne antrenmana inmeye başlamıştım. Nasıl olduysa fazla yüklenmeden ve yüklenmeler arasında yeterli dinlenmeyi vermediğimden parmağım sakatlandı. Son bir yılda üçüncü parmak sakatlığımı yaşamak beni üzdü. Projelerimin hepsi yalan oldu. Aslında sakatlığı hisseder hissetmez ara verip üç hafta atelde tutsam iyileşirdi. Ben de en azından bir iki yarışmaya yetişebilirdim belki ama tırmanmaya devam ettikçe parmak haliyle iyileşmedi. Yarışmalar bu sene de yalan oldu. Tecrübe tecrübe. Bundan sonra en büyük hedefim sakatlanmamak.

Tdf Boulder İstanbul Mart 2018

Tdf Lider 2018 Malatya

Geyikbayırı'nda 2017/18 kış sezonu tam 6 ay kaldım. Sakatlık sebebiyle hedeflerimin birçoğuna ulaşamasamda Sarpedon'u çıkmış olmak, tırmanış vidyoları yapmış olmak beni yeterince memnun etti. Bence sakatlıklar bir sporcu için çok önemli. Sakatlıklar senin mental durumunu sınıyor. Kendi vücudunu ve sınırlarını anlamana yardımcı oluyor.
Mayıs 2018'de yine Adana'ya Çüdak'ın tırmanış şenliğine katılmaya gittim. Bu sefer üçüncü oldum ve 3 ekpres kazandım:)

Üç kafadar madalyaları ve hediyeleri topladık.

Haziran 2018'de Marmara Üniversitesi'nde ilk defa düzenlenen spor tırmanış yarışmasına katıldım ve ikinci oldum.

Alpinizm kemeri verdiler. Böyle hediye mi olur yav.

Bu arada Cheesecake Moda ile biten sponsorluk antlaşmamız yerine yıllardır tanıdığım ve tırmanışımı takdir ve ilgiyle takip eden Orhan Demiral'ın şirketi ORDorganizasyon ile sponsorlukta antlaştık. İnşallah birlikte iyi işler yaparız.
Aladağlar'da beş hafta hazırlanıp 15-16 Eylül 2018 tarihlerinde katıldığım Bursa'da düzenlenen Nilüfer Uluslararası Lider Tırmanış Yarışması'nda 3. oldum ve 1000 liralık ödül aldım. Bu da bir tırmanış yarışmasından kazandığım ilk para ödülü oldu.

Ülkedeki para ödüllü tek yarışma.

2019 Mart'ta İstanbul Ted'de yapılan Boulder Türkiye Şampiyonası'nda finale kaldım. 4 aydır sadece kayaya dokunan ellerimle hedefim en fazla finale kalmaktı ve ilk defa bir boulder yarışmasında finale kalmak güzel bir tecrübeydi. Beni finale çıkaran rota ve finalde çıkabildiğim tek rota.

Sonunda 19 Nisan 2019'da bitmek bilmeyen denemeler sonuç verdi ve ilk 8c rotamı Datça'da çıkabildim(Zor). Hikayesi burada.

Phoenix 8b+, Külkedisi 8b+, Moruk 8b, Luke Skywalker 8b, Over the Top 8b ve 20 den fazla 8a ve üzeri rotanın çıkışını yaptığım 2019-20 kış sezonu hikayelerini paylaştığım yazım burada. 

Kasım 2020 de daha önceden çalıştığım Aquaduct 8c rotasını kısa bir Geyikbayırı ziyaretimde sürpriz bir şekilde çıktım. Hikayesi burada.

Şimdilik tırmanış geçmişim bu kadar. Önümüzdeki dönemde en büyük hedefim sakatlanmamak. Sonrasında yarım kalan 8c'leri temizlemek. Kim bilir belki daha zoru. Yurt dışında bazı bölgeleri ziyaret edebilirim. Tırmanış beni nereye götürürse. Zamanla tırmanışımdaki kilometre taşlarını bu sayfaya ekleyeceğim.

8a.nu ticklist:
https://www.8a.nu/scorecard/furkan-akkaya/routes/?AscentClass=0&AscentListTimeInterval=0&AscentListViewType=1&GID=d80a637134b7d5aa910a9b6a377623ca

Youtube Kanalım:
https://www.youtube.com/channel/UCN1jqLrDH6fXaaPRPHsvKwg?view_as=subscriber

Facebook:
https://www.facebook.com/furkan.akkaya.92123

Instagram:
@b.furkanakkaya

Eposta:
b.furkanakkaya@hotmail.com